ชีวิตของ เดนิส ลอว์ คือเรื่องราวของเด็กยากจนที่กลายมาเป็น “ราชา” ของวงการฟุตบอล แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด และทีมชาติสกอตแลนด์ โดยเขาเสียชีวิตด้วยวัย 84 ปี ลอว์เกิดเมื่อวันที่ 24 กุมภาพันธ์ 1940 ที่เมืองอเบอร์ดีน เป็นลูกคนสุดท้องในจำนวนพี่น้องเจ็ดคน
เดนิส ลอว์ เติบโตขึ้นท่ามกลางความยากจนในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ครอบครัวของเขาต้องประหยัดทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอด ลอว์ใช้ชีวิตในวัยเด็กโดยไม่มีรองเท้าสวมใส่จนกระทั่งอายุ 12 ปี และเมื่อเขาได้รองเท้าคู่แรก ก็เป็นของเก่าจากพี่ชายทั้งสาม
เขาไม่ได้มีรองเท้าฟุตบอลคู่แรกจนกระทั่งอายุ 16 ปี แต่ความขาดแคลนนี้ไม่ได้หยุดยั้งเขาจากการก้าวขึ้นเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุโรป
จุดเริ่มต้นในเส้นทางลูกหนัง
ลอว์มีความหลงใหลในฟุตบอลและปฏิเสธโอกาสเข้าศึกษาที่ โรงเรียนไวยากรณ์อเบอร์ดีน ซึ่งมีกีฬาเพียงแค่รักบี้ให้เล่น โอกาสสำคัญมาถึงในปี 1954 เมื่อ อาร์ชี บีตตี แมวมองของ ฮัดเดอร์สฟิลด์ ทาวน์ สังเกตเห็นพรสวรรค์ของเขาโดยบังเอิญ
แม้จะมีปัญหาสายตาที่ทำให้เขาต้องเล่นฟุตบอลโดยหลับตาข้างหนึ่งเพื่อมองเห็นชัดขึ้น แต่ความสามารถพิเศษของลอว์ทำให้เขาได้รับโอกาสเซ็นสัญญากับ ฮัดเดอร์สฟิลด์ ซึ่งถึงขั้นออกค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดตาให้เขา
การก้าวสู่ระดับอาชีพ
ลอว์ย้ายไป แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ในปี 1960 ด้วยค่าตัวที่ทำลายสถิติของอังกฤษ 55,000 ปอนด์ และแม้ว่าเขาจะทำประตูได้ 24 ลูกจาก 50 นัด แต่ความกระหายในการคว้าถ้วยรางวัลทำให้เขามองหาสโมสรที่มีโอกาสมากกว่า
หลังการย้ายไป โตริโน่ ในอิตาลีช่วงสั้น ๆ ลอว์กลับมาสู่แมนเชสเตอร์ในปี 1962 คราวนี้เป็นการเซ็นสัญญากับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ภายใต้การคุมทีมของ เซอร์ แมตต์ บัสบี้
การสร้างตำนานที่ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด
ลอว์ร่วมทีมกับ บ็อบบี้ ชาร์ลตัน และ จอร์จ เบสต์ ซึ่งสร้างสามประสานอันเลื่องชื่อในวงการฟุตบอลอังกฤษ โดยลอว์คว้ารางวัล บัลลงดอร์ ในปี 1964 และช่วยทีมคว้าแชมป์ลีกสูงสุดในปี 1965 และ 1967 รวมถึง ยูโรเปียนคัพ ในปี 1968 แม้ว่าเขาจะพลาดลงเล่นนัดชิงชนะเลิศเนื่องจากอาการบาดเจ็บ
ในช่วง 11 ฤดูกาลกับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด ลอว์ทำประตูไปทั้งหมด 237 ประตูจาก 404 นัด กลายเป็นดาวยิงอันดับสามตลอดกาลของสโมสร ก่อนที่เขาจะย้ายกลับไป แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ในช่วงท้ายของอาชีพ
ผลงานระดับชาติ
แม้เขาจะเล่นในอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ แต่ลอว์ยังคงภักดีต่อทีมชาติสกอตแลนด์ โดยทำประตู 30 ประตูจากการลงเล่นเพียง 55 นัด เขาเป็นผู้เล่นร่วมสถิติยิงประตูสูงสุดของสกอตแลนด์เคียงข้าง เคนนี ดัลกลิช
หลังจากเลิกเล่น ลอว์ได้ทำงานในฐานะผู้ประกาศข่าวและเข้าร่วมกิจกรรมการกุศลต่าง ๆ เขาได้รับการยกย่องในฐานะหนึ่งในบุคคลสำคัญของวงการฟุตบอลด้วยการได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ CBE ในปี 2016
ชีวิตของ เดนิส ลอว์ คือตัวอย่างของการเอาชนะความยากลำบากและก้าวสู่ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในโลกฟุตบอล